Basit bir bilgi;
“Güneşin bir tam dönüşü dünya yılı ile 220 milyon yıl sürüyor. Yani güneşin bir yılı dünya yılı ile 220 milyon yıl demek oluyor. Basit bir orantı ile dünyada 70 yıl yaşayan bir insanın ömrü, güneş yılına göre sadece 8 saniye sürüyor.”
“Peki Sana Bir Soru?”
8 saniyelik bir kıvılcım nasıl yaşanır? 8 saniye ne için yaşanır? 8 saniye “anlam” olarak ne kadar zengindir? Bir insan ömrü 8 saniyede ne kadar parlar?
Cevap:
8 Saniyelik kıvılcımda bir yaşamda; tüm anıları, sevgiyi, arzuyu, neşeyi, kederi, acıyı yaşamak ve bu kıvılcım ile var olabilmeyi sevmek gerekir. Ve en çokta insan ne için yaşadığından çok nasıl yaşaması gerektiğini öğrenmelidir. 8 saniyenin her bir saniyesini anlamlandırma çabası. Kendi 8 saniyesi içerisinde yoğun bir arayış içerisindeyken başka 8 saniyelere dokunmak, yansımak ile farklı ihtimalleri yaşamak ve anlamak. Tüm bunlar güneşin gözünde 8 saniyelik milyonlarca yıldızdan birin olan bizim parlaklığımızı belirler.
Herkes sormalı “ben bu 8 saniyede ne kadar parladım?” Güneşin dikkatini çekebilecek bir parlaklığa ulaşabildim mi? Yoksa çoğu yıldız gibi sönük ve cılız bir ışığa mı sahiptim? Kaygıları olan, sürekli olarak sonraki saniyelerin tedirginliği ile 8 saniyeyi tüketen cılız bir ışık. Nasıl bir ışığa sahibim? Sahi nasıl bir ışığa sahipsiniz? Yıldızınız güneşin dikkatini çekiyor mu? “Evet ben varım ve bu varlığım anlam buluyor; bakıyorum, görüyorum, yaşıyorum, hissediyorum, içimde bir yerlerde parlaklığımın güneşten bir parça taşıdığını biliyorum” diyebiliyor musunuz? Yoksa ömrünüzü; bu soruları sorarak ama kaygılarınız ile cevap aramayarak geçirip, saniyeleri mi tüketiyorsunuz?
Son tahlilde herkes bu kozmik zamanın aslında ne kadar geçici ve kısa bir an olduğunu anlamalı. O anı yaşarken sonsuzluğa yol almak istemeli. Bütün 8 saniyelik yaşamı ölümsüz hale getirip o 8 saniyeye “anlam” sığdırmalı. Işığının, aslında Güneşin ışığının bir parçası, zamanının aslında Güneşin zamanının bir parçası olduğunu anlamalı. Zira güneşin ışığı da zamanı da sonsuzdur.
Bir yanıt yazın