Jose Saramago’nun Kabil kitabı dini ritüelleri acımasızca eleştiren bir kitap. Kitaba edebi eser olarak yaklaştığımızda gayet akıcı bir anlatım ile keyifli bir öykü gibi algılıyoruz ve bu bizim için güzel vakit geçiriyor. Aslında kitaba da bence böyle bakmak lazım. Yazarın yaptığı sorgulamaları da ufkumuzu genişletecek birer paradoksal sarmal olarak ele alabiliriz. Ama nihayetinde ufkumuzu genişletmeli. Tabi ufkumuzu genişletirken şahsen benim çok değer verdiğim inancımızı zedelememeli. Bu sorgulamalardan yola çıkarak hatta inancımı tazeledim diyebilirim.
Saramago kitabın içeriğine çok girmeden açıklayacak olursam kitapta Kabilin, efendisini yani Tanıryı sorgulaması ve ikisinin sürekli çatışması halinde sunmuş. Efendi Tanrıdır sürekli ceza verir kabil ise sürekli efendinin işlerine zamanda yaptığı yolculuklar içe çomak sokar. Eyub, Nuh, Lilith ile çoğu dinin inancın ortak hikayeleri üzerinden anlatımını gerçekleştiren Saramago gerçekten akıcı bir dil kullanımş.
Son tahlilde Kabil’in sorgulamalarını ve zamanda sıçrarken başından geçenleri okuyacağınız bu kitabı kafanızın karışmaması adına sağlam bir inancınız varsa öneriyorum J
- Evet, umutsuzluktan delirmişlerdi, çünkü konuşuyorlar ama birbirlerini anlayamıyorlardı.
- İnsanı yarattığıma pişmanım, çünkü onun yüzünden benim kalbim acıyla ıstırap çekti, bütün insanların sonu geldi benim için, yeryüzünü büyük haksızlıklarla doldurduklarından onları yok edeceğim.
- Dikkat et, yalan söylemek ödlekliklerin en beteridir.
- Sabırsızlara şunları söylemek gerekir:
İlahi irade bir kez tecelli etti— asla daha fazla değil— - Ben, altı üstü bir kardeşimi öldürüldüm ve efendi beni cezalandırdı, bütün bu ölüler için efendiyi kim cezalandıracak şimdi görmek isterim, diye düşündü Kabil
- Gelecek önceden yazılıdır, ama biz bütün bunların yazılı olduğu sayfayı okumayı bilmiyoruz
- “Erkeklerin tersine kadınlar bunları asla unutmaz, çünkü kadınlarda her şey tenlerinin altına işler.”
Bir yanıt yazın