Yalnızlaşmış, kırılmış yürek kırıntılarının kimsenin umurunda olmadığı bu şehirden aşkla çarpan yüreğine selamlar olsun…
Zamanla birlikte akan sevgine selamlar olsun…
Mevsimleşmiş bir aşk dilimindeyiz şimdi. Her sonbahar dökülen yapraklarımız; rüzgara, soğuğa, kara kışa nasıl da göğüs geren bir yüreğimiz var. İlkbaharda yeniden yeşeren umutlarımız var. Ve biliyorum sıcacık güneş bir gün yazı da kucaklatacak bize…
Her sessiz gecede yalnızsın diye çınlayan o boğucu sessizliğe inat ruhumun en güzel yerinden nasıl da şarkılar söylüyorsun bana. En soğuk olan gecelerde bu sevgi nasıl da sımsıkı sarıyor beni. Aşkına aşk katmaya, şarkına ritim tutmaya geldim. Ömrüne beste, gönlüne yar olmaya geldim. Yaşanan her gün yeni umutlar katıyor yüreğime. Senli geçen her günüm bahar bahçe, sensiz geçen her günüm kar, kış, yıkık dökük… Ne zaman ayrı düşsek dünya dertlerine takılıp o an anlıyorum kendi enkazımın altında yine kendim kalıyorum. Tüm cümlelerim anlatım bozukluğu. Tüm dertlerim garcia etkisi… garcia etkisini bilirsin; olumsuz tat koşullanması. Her gözyaşım sensizlikten, her sıkıntım sensizlikten oluveriyor. Hiçbir derdim çözüm yolunda yolunu bulamıyor. Sonra ben kayboluyorum. Kayboldukça sessizleşiyor, yalnızlaşıyor ve boğuluyorum. Pencerelerimden rüzgar girmez oluveriyor. Ama bir de sana kavuştuğum anlar var ya; birden güneş benim için doğuveriyor. Uzakta olsan bile aynı göğün altında olmak yetiveriyor. Sen en güzel yerimdesin… Sol yanımsın… Her şeyimsin… İyi ki demenin en güzel vaktisin…
Yazı: Maria Puder
Fotoğraf : Mücahit Onur DİRİL
Bir yanıt yazın